Drie jaar terug, met Pasen in 2019, wist Sheyi Adetunji op 19-jarige leeftijd de 24 ste editie van het Holland Nordic Basketball Tournament te winnen. Met het Donar DTL-team werd op 22 april 2019 in de finale afgerekend met het Nederlands Team U20 afgerekend. In een zinderende finale werd het 77-72 voor de thuisploeg. Een van de hoogtepunten uit de loopbaan van de inmiddels 22-jarige pointguard.
Sheyi Adetunji begon rond zijn negende met basketballen door zijn moeder die ook gebasketbald heeft. Nadat hij zijn zwemdiploma had gehaald, begon hij met basketballen bij Excercitia in de onder-12. Daarna maakte hij in Eelde-Paterswolde de overstap naar de onder-14 en vervolgens naar het RTC in de stad Groningen. Dat had destijds nog een wedstrijdteam in de competitie. Vervolgens maakte hij de overstap naar onder-16 en onder-18 van het RTC.
Toen hij in Donar U23 speelde, maakte hij in het seizoen 2018-2019 voor het eerst zijn opwachting bij het eerste team van Donar en daar is hij nu al drie seizoenen vast onderdeel van de Groningse hoofdmacht. Gert-Jan Swaving, Hein Gerd Triemstra, Marco van den Berg, Stijn Lechner, Jack Keijzer, Michel Houttuin, Jan Stalman, Joyce Siderius-Bolman, Anne van Dijk, Pete Miller,
Eric Braal, Ivan Rudez en nu Matthew Otten zijn zomaar wat van de namen van coaches die hem door de jaren heen de kneepje van het vak bijbrachten.
Schoolkeuze
Adetunji heeft nog geen seconde spijt gehad van het pad dat hij ruim tien jaar geleden koos om zijn basketbaldroom na te streven. “Ik vond het heel leuk en wilde graag beter worden. Ik begon met de basketbalschool en van daaruit heb ik selectietrainingen gedaan en mocht ik door naar het RTC. Het was best een lastige periode, want ik moest de overstap maken van groep 8 naar de middelbare school. Dus mijn schoolkeuze hing af van de vraag of ik werd geselecteerd of niet. Dan moest je wel naar het Werkman College, want anders was het niet te combineren.”
Hij hoopte later ook te mogen spelen in het eerste team van Donar. “Ik had als jongetje niet echt een beeld van de route om het eerste te bereiken. Maar ik wist wel dat ik er hard voor zou moeten werken. Meer dan de jongens om je heen, want ik wilde beter zijn dan de rest. Ik ben de laatste paar jaren voor en na de trainingen extra aan het schieten. En ik doe veel individuele workouts in de zomer. Dat is de periode dat je het meeste groeit. Op het gebied van basketbal, maar ook kracht en conditie.”
Voorbeeld
Adetunji keek altijd op naar Jason Dourisseau, de speler die hij prijzen zag winnen en voor wie hij juichte op de tribunes van MartiniPlaza. “Ik heb een foto dat ik naast hem sta als klein jongetje. Met zijn handtekening op mijn shirt. Ik vond het echt prachtig om zoveel jaren later naast hem te kunnen staan op het veld en samen met hem te kunnen trainen en spelen.”
Zeven of acht keer trainen per week was de norm op het RTC. “Het was later in Donar 1 ook het ritme, wat ik dus al wel gewend was. Na de middelbare school heb ik Johan Cruijff College in Groningen gedaan, marketing en communicatie. Die opleiding was ingericht op topsport en zo kon ik mijn planning makkelijk aanpassen op de trainingen. Toetsen konden worden verplaatst. Als ik van mijn vaste dagritme af ging dan ging dat ten koste van mijn nachtrust, dus het was zaak om de tijd op school en studie zo goed mogelijk te besteden om niet achterop te komen.”
Toernooien
Behalve het spelen van het HNBT heeft Adetunji met het RTC diverse buitenlandse trips gemaakt. “Servië, Litouwen, Barcelona, Duitsland, Luxemburg, Frankrijk,” zijn de bestemmingen die Adetunji zo opnoemt. “Als wij naar de buitenlandse team gingen, waren die ploegen vaak beter dan wij. We kwamen dan thuis met het idee dat we nog harder moesten werken. Want we wilden net zo goed worden als zij. Dat was dus echt een goede stimulans. Vanuit Servië staat me bij, over hoe hard ze daar trainen. We moesten een drill doen dat er iemand op je af stormt, die je moest opvangen en vervolgens jezelf op de grond laten vallen. Echt keihard. En bepaalde ‘moves’ hebben we ook meegenomen uit andere landen, echte individuele skills.”
Winnaar
Dan die herinnering aan de vorige editie van het HNBT, in 2019. “We speelden het hele toernooi wel goed en bij ons ontbraken nogal wat vaste jongens van de groep. In de finale moesten we tegen het Nederlands Team U20. Daar zaten de beste jongens van het land in, maar wij wilden graag bewijzen dat we beter waren. Het was echt gaaf om van hun te winnen. Geweldig met zoveel publiek op de tribunes en de andere teams die kwamen kijken. Het is echt een highlight in mijn carrière.”
Sheyi noemt tot slot nog drie andere hoogtepunten: “Afgelopen zomer heb ik nationaal team 3×3 in U23 gespeeld. Dat was gaaf om te doen. Mijn allereerste individuele prijs was op een Under-14 Final Four-toernooi, waar ik de Paul van Ginkel-trofee ontving. En natuurlijk dit seizoen de bekerwinst met Donar 1.”
Door: Bas Kamminga